20 augustus. Crisis – Een van de eigenaardigste aspecten van dit huis is dat iedereen die er ooit gewoond heeft er in tijden van crisis naar terugkeert. Jaren geleden zag ik Wietze A. in de avondschemering door de tuin dwalen. Ik ging naar buiten en vroeg of hij zin had om een kopje thee te komen drinken. Eenmaal binnen bleek dat hij in scheiding lag. ‘En hier heb ik Heleen voor ’t eerst ontmoet.’ Een jaar of wat later dwaalde een vrouw door de tuin. Ook zij, zo bleek, had hier gewoond, leed aan kanker en wou nog één keer terug voor ze zou sterven. Op een middag kwam een hele familie het pad af. Ze kwamen uit Australië. De vader en moeder van de enorme kinderschaar hadden hier op kamers gewoond. Onlangs hadden ze een geadopteerd kind verloren. ‘Toen moesten we Teylingerhof weer zien,’ zei de vrouw. En gisteren kwam H. het pad af in een witte auto. Wat er aan de hand was, wilde ze niet zeggen. ‘Ik wil zo graag het huis nog weer even zien,’ was het enige dat ze uitbracht. Ze zag er erg slecht uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten